Ի հեճուկս պնդումների, քսանմեկերորդ դարը պլանշետների ու կյանքը հեշտացնող նմանատիպ այլ գաջետների գերեվարության տակ է, անկախության սերունդն էլ չի կարդում, հաղորդակից չէ հնամենի մշակութային ժառանգության հետ ու մտքում միայն ինստագրամներն ու սոցիալական ցանցերն են, պատկերը միանգամայն այլ է: Իսկ ժամանակը և տարածությունը անվերջ պտտվող ու մշտապես նույն կետի վերադարձող երևույթ է. այնպես չէ, որ քսան–երեսուն …
Չարն ու բարին իրարից խռոված, բայց միևնույն ժամանակ, անբաժան եղբայրներ են, որոնցից և ոչ-ոք այդպես էլ առաջինը չմեկնեց ձեռքը հաշտության: Ծնունդով գյումրեցի, բնակության հասցեով ֆրանսիացի ռեժիսոր Լևոն Մինասյանի «Bravo, Virtuoso» լիամետրաժ գեղարվեստական ֆիլմում ծավալվող զավեշտալի իրադարձությունները նշածիս եթե ոչ հանճարեղ, ապա գոնե լավագույն ապացույցն է: Հմայիչ արտիստների մասնակցությամբ, Հայաստանի, Ֆրանսիայի և Բելգիայի համատեղ արտադրությամբ ստեղծված …
Արվեստի, նորաձևության, հոլիվուդյան ժպիտների, մարդասիրական ուղերձների ու առհասարակ, ամերիկյան փոփ-կուլտուրայի փառահեղ տոներից մեկին՝ «Օսկարի» 89-րդ մրցանակաբաշխությանը ամբողջ աշխարհն էր սրտատրոփ սպասում և հիմա այն, այլևս պատմություն է: Կինոգետները, բուքմեյքերները, կինոսերները և ակադեմիկոսները՝ բոլոր-բոլորը, շունչերը պահած կրկին վերապրեցին այդ պահը՝ ցնցություն կամ հիասթափություն: Թեպետ, եկեք ընդունենք, որ հեչ էլ կարևոր չէ, թե ով հաղթեց, մնայուն է …
Այո՛, հերոսապատում, որը ստիպել է այս տողերի հեղինակին մի կողմ դնել «մասնագիտական» աչքը, վերապրել ամեն-մի դրվագը, դիալոգը, էմոցիան. խճանկարի կտորների պես հավաքել չորս տարեկան մանկան աղոտ հիշողությունները՝ կապված ոչ վաղ անցյալի, մութ ու ցուրտ տարիների, կյանքի ու ազատագրական այդ պայքարի հետ: Պայքար, որը զերծ էր պաթոսից ու կեղծ հայրենասիրությունից, պայքար, որ բոլորինս էր՝ անկախ սոցիալական …
Երկար գրել-ջնջելուց հետո, վերջապես համարձակթյուն ունեցա մտքերս իմի բերելու ու թղթին հանձնելու: Տևական ժամանակ հետաձգելով հերթական կինոռեվյուս, եկա այն եզրակացության, որ կինոքննադատությունը և առհասարակ «ություն» արմատը պարունակող յուրաքանչյուր բառ մի քիչ մեծամտացած, գերագնահատված կամ թերագնահատվա՞ծ, չգիտեմ, Հայաստանի ու արտերկրի որոշ արվեստագետների մոտ կենդանական բնազդների ու հայհոյախառն արձագանքների պատճառ է դառնում, էլ չեմ ասում կասկածելի լոյալ …
Թախիծը մարդկանց ստիպում է աշխարհը գորշ գույներով տեսնել: Միգուցե, չեմ ժխտի՛: Սակայն ես մի ճշմարտություն գիտեմ՝ միաժամանակ ապշեցնող, զարմացնող. այն է համաշխարհային կինոյի երևելիների բացառիկ տաղանդը գորշ երանգներում պատկերել կյանքի բոլոր գույները, իր ուրախություններով, տրագեդիաներով, արկածներով, կրքերով ու սերերով: Միանգամից ասեմ, որ խոսքը դասական իմաստով սև ու սպիտակ կինոյի մասին չէ, այլ մի ուղղության, որը …
Հայաստանյան իրականության ևս մի կարևորագույն իրադարձության ընթացքը տրված է: Այն, ի դեպ, համընկավ Անիմացիոն ֆիլմերի, պատկերապատումի միջազգային օրվա հետ. պատահականությո՞ւն, չեմկարծո՛ւմ: Դժվարություններն ու խոչընդոտները մի կողմ, բայց Ռեանիմանիան արդեն 8 տարեկան է: Դե ինչ, ամփոփ ներկայացնենք, թե ինչտեղի ունեցավ հոկտեմբերի 28-ին: Ավանդույթի համաձայն, բացման պաշտոնական արարողությանն ընդառաջ փառատոնի կազմակերպիչները, փառատոնի հատուկ հյուրերը և համագործակցող դեսպանատների …
Ձևավորված հաճելի ավանդույթի համաձայն՝ մերօրյա հուլիսյա ամառային շոգ օրերից առնվազն յոթը, տասներեք տարի շարունակթարմացվում են կինոյով: Ու դրա, ամենադրական իմաստով, մեղավորը՝ «Ոսկե ծիրան» Երևանի միջազգային կինոփառատոնն է. ամենաքաղցրահամ մշակութային իրադարձություններից մեկը Հայաստանում: Փառատոնը, որը համարվում է տարածաշրջանի ամենակարևոր կինոֆորումներից մեկը՝ տարեց տարի ընդլայնում է իրաշխարհագրությունը: Այո՜, միայն այս տարի շուրջ 900 աշխատանք է ընտրական հանձնաժողովին …
Հաճախ, մեր տառապանքների պատճառն են դառնում նրանք, ում մենք կյանքից առավել ենք սիրում: Իսկական զգացմունքներն էլ բացահայտվում են այն ժամանակ, երբ արդեն ուշ է ինչ–որ բան փոխել: Կյանքի մայրամուտին՝ որոշելով հետ բերել պատերազմի պատճառով խեղված նախկին կենցաղը, տարեց զույգը վերադառնում է իր վերականգնված տունը: Մենք հետևում ենք նրանց առօրյային տարվա չորս եղանակների ընթացքում: Կինն օրեցօր …
